نا گفته ها

قاتلان امام حسين (ع) و ياران ايشان پس از واقعه کربلا دچار سخت‌ترين بلاها شدند و تعدادي از آنان دچار بيماري‌هاي سخت شدند و به هلاکت رسيدند و عده‌اي نيز توسط خون خواهان امام حسين (ع) به سختي مجازات شدند و به سزاي اعمال خود رسيدند

يزيد بن معاويه
از نظر تاريخ، خصوصاً تاريخ تشيع، مسلّم است که عامل اصلي شهادت امام حسين (ع) و يارانش، يزيد بن معاويه بوده است. او پس از اينکه سر بريده حضرت را نزدش آوردند با چوب به دندان‌هاي مبارک امام مي‌زد. ماجراي هلاکت يزيد به اين شرح است که او روزي با سربازانش براي شکار به صحرا رفت و براي شکار آهويي به اصحابش گفت: «خودم به تنهايي براي شکار اين آهو اقدام مي‌کنم و کسي با من نيايد.» فرار آهو باعث شد که يزيد از سربازانش دور شود و آنها هر چه به دنبال او گشتند، او را پيدا نکردند. يزيد بن معاويه در صحرا به صحرانشيني برخورد کرد که از چاه آب مي‌کشيد. مقداري آب به يزيد داد ولي بر او تعظيم و سلامي نکرد که يزيد خشمگين شد و گفت: «اگر بداني که من کيستم بيشتر من را احترام مي‌کني»، آن اعرابي گفت: «اي برادر تو کيستي؟»، که يزيد در پاسخ گفت: «من اميرالمومنين يزيد پسر معاويه هستم.» صحرانشين هنگامي که يزيد بن معاويه را شناخت، خشمگين شد و شميشر را به سمت يزيد فرود آورد اما بر سر اسب اصابت کرد و اسب پا به فرار گذاشت و يزيد آنقدر بر زمين کشيده شد که به هلاکت رسيد.

عبيدالله بن زياد
عبيد الله زياد عامل مهم قتل مسلم بن عقيل پيش از رسيدن امام حسين (ع) به کربلا و روانه کردن سپاهيان خود به سوي حضرت و به شهادت رساندن ايشان بود و پس از واقعه عاشورا، خاندان امام (ع) را به اسارت برد. عبييد الله پس از پيروزي لشکريان مختار، با سپاه خود به سوي آنان آمد، و سپاه مختار عقب نشيني کرد. مختار که اساساً در پي هلاک ابن زياد و افراد ديگري بود که در واقعه کربلا دست داشتند، ابراهيم بن مالک اشتر را با سپاه براي مقابله با ابن زياد فرستاد. ابراهيم که مي‌خواست قبل از ورود ابن زياد به سرزمين عراق، به وي برسد، در نزديکي موصل به لشکر شام رسيد. در جنگ شديدي که ميان عراقيان و شاميان آغاز شد، ابن زياد شکست خورد (محرم 67) و همراه با يارانش به قتل رسيد. براساس روايتي از ابومخنف، ابراهيم بن اشتر خود در جنگ تن به تن، ابن زياد را به قتل رسانده است.
ادامه مطلب.

قاتلان امام حسين (ع) و ياران ايشان پس از واقعه کربلا دچار سخت‌ترين بلاها شدند و تعدادي از آنان دچار بيماري‌هاي سخت شدند و به هلاکت رسيدند و عده‌اي نيز توسط خون خواهان امام حسين (ع) به سختي مجازات شدند و به سزاي اعمال خود رسيدند

يزيد بن معاويه
از نظر تاريخ، خصوصاً تاريخ تشيع، مسلّم است که عامل اصلي شهادت امام حسين (ع) و يارانش، يزيد بن معاويه بوده است. او پس از اينکه سر بريده حضرت را نزدش آوردند با چوب به دندان‌هاي مبارک امام مي‌زد. ماجراي هلاکت يزيد به اين شرح است که او روزي با سربازانش براي شکار به صحرا رفت و براي شکار آهويي به اصحابش گفت: «خودم به تنهايي براي شکار اين آهو اقدام مي‌کنم و کسي با من نيايد.» فرار آهو باعث شد که يزيد از سربازانش دور شود و آنها هر چه به دنبال او گشتند، او را پيدا نکردند. يزيد بن معاويه در صحرا به صحرانشيني برخورد کرد که از چاه آب مي‌کشيد. مقداري آب به يزيد داد ولي بر او تعظيم و سلامي نکرد که يزيد خشمگين شد و گفت: «اگر بداني که من کيستم بيشتر من را احترام مي‌کني»، آن اعرابي گفت: «اي برادر تو کيستي؟»، که يزيد در پاسخ گفت: «من اميرالمومنين يزيد پسر معاويه هستم.» صحرانشين هنگامي که يزيد بن معاويه را شناخت، خشمگين شد و شميشر را به سمت يزيد فرود آورد اما بر سر اسب اصابت کرد و اسب پا به فرار گذاشت و يزيد آنقدر بر زمين کشيده شد که به هلاکت رسيد.

عبيدالله بن زياد
عبيد الله زياد عامل مهم قتل مسلم بن عقيل پيش از رسيدن امام حسين (ع) به کربلا و روانه کردن سپاهيان خود به سوي حضرت و به شهادت رساندن ايشان بود و پس از واقعه عاشورا، خاندان امام (ع) را به اسارت برد. عبييد الله پس از پيروزي لشکريان مختار، با سپاه خود به سوي آنان آمد، و سپاه مختار عقب نشيني کرد. مختار که اساساً در پي هلاک ابن زياد و افراد ديگري بود که در واقعه کربلا دست داشتند، ابراهيم بن مالک اشتر را با سپاه براي مقابله با ابن زياد فرستاد. ابراهيم که مي‌خواست قبل از ورود ابن زياد به سرزمين عراق، به وي برسد، در نزديکي موصل به لشکر شام رسيد. در جنگ شديدي که ميان عراقيان و شاميان آغاز شد، ابن زياد شکست خورد (محرم 67) و همراه با يارانش به قتل رسيد. براساس روايتي از ابومخنف، ابراهيم بن اشتر خود در جنگ تن به تن، ابن زياد را به قتل رسانده است.
ادامه مطلب.